Juni/Juli 2013

Winterseizoen.

Beste sponsors, vrienden en belangstellenden,                                 

In juni/juli 2013 zijn wij weer in Sir Lowry’s Pass Village geweest. We zijn deze tijd druk bezig geweest met de schoolkinderen. Het was ook schoolvakantie (de wintervakantie) en we hebben een project opgestart om de kinderen in de vakantie van de straat te houden; een soort vakantieproject dus. Maar ook de soupkitchen en alle organisatie daaromheen had onze aandacht nodig.

De soupkitchen

 

Het is in de schoolvakantieweken extra druk in de soupkitchen. Als de scholen al zelf eten verstrekken (en sommigen doen dat), dan natuurlijk niet in de vakanties. Dus volop belangstelling voor onze soupkitchen.  Het was winter in Zuid-Afrika. Dat betekent niet dat het vriest maar voor de bewoners is het wel relatief koud. En natuurlijk ook veel regen. Wij kunnen dan niet alle kinderen kwijt in en rond de soupkitchen en in de regen een bord leegeten is geen oplossing. We hebben besloten om een extra overkapping aan de soupkitchen aan te brengen en meteen de daad bij het woord gevoegd.  Met onze “eigen” timmerman – Jozef – uit de village overlegd en samen met hem hout, palen, dakbedekking, verf, zand, grind, cement e.d. gaan kopen. We moeten natuurlijk zelf (met Jozef) alle inkopen en het vervoer doen want Jozef heeft zelf geen geld om het voor te schieten en de bouwmarkten leveren alleen tegen contante betaling. Maar daarna werd er ook hard gewerkt aan de aanbouw en de nieuwe vloer en vier dagen later was de overkapping helemaal klaar.
Zie de foto.

Er kunnen ca. 35 kinderen nu droog onder het afdak zitten eten en bovendien ook ’s-zomers uit de brandende zon. We hebben hierdoor ook minder “zittingen” nodig per maaltijd.

Het is nog niet definitief geregeld met de hulpen in de keuken. Er waren er nu wel twee, maar toen wij weer naar Nederland gingen heeft er één opgezegd en intussen is ook de tweede weer weg. Maar Pearl doet haar best om twee vaste hulpen te vinden. We hebben nu gelukkig ook wat meer geld in de begroting om ze te belonen. Het gaat vast wel lukken.

 

Verder hebben we een mooie nieuwe vriezer kunnen aanschaffen. De oude was echt helemaal stuk; de draden hingen los, de deksel was kapot, kortom: het werd wel een beetje gevaarlijk om dat zo te laten. Maar met de nieuwe aanschaf zijn we voor de vriezers weer een tijdje uit de brand. En deze is ook nog energiezuinig.

Schoolrapporten

Het verzamelen van de schoolrapporten is altijd weer een uitdaging. Van onze 54 kinderen hadden er 30 hun rapport ingeleverd en voor de overige 24 kost het wel 3 ronden van overleg. Maar uiteindelijk is het weer gelukt, hoewel, van 3 kinderen hebben we het schoolrapport niet gehad en ze reageren ook niet meer op onze vragen. We hebben dus afscheid van ze moeten nemen; helaas.

 

 

De schoolresultaten van de kinderen vielen in het algemeen tegen. Er zijn best wel goede resultaten maar over het algemeen zijn er veel slechte resultaten. Veelal voor de talen (Afrikaans en Engels) maar nu in het bijzonder voor wiskunde (math.). Ook de schooldirectie klaagt in hun nieuwsbrieven over de slechte betrokkenheid van de kinderen en hun ouders met de schoolopleiding.                      

De directeur van de basisschool: “Nadat ek deur die leerders se Junie Rapporte gegaan het, het een aspekt my verskriklik gekwel. Feitlik elke opvoeder het in hul opmerkings gekla oor leerders se swak houding in die klaskamer. Kommentaar het gewissel van leerders wie nie hul werk inhandig nie, sommiges wie te veel in die klaskamer speel, anders wie die klas ontwrig, en so kan ek aangaan”.

En de directeur van de highschool: “Ons leerders het nie goed in die afgelope Junie-eksamen gevaar nie. Ons uitslae is teleurstellend en ons sal almal skouer aan die wiel moet sit om ons akademie op ’n aanvaardbare vlak te krij.

Ook onze sponsor-kinderen van de highschool hebben veel problemen met wiskunde. We hebben een aantal kinderen persoonlijk gesproken over hun rapportcijfers en daar ook hun ouders bij betrokken. Maar vaak hebben de ouders (meestal alleen een moeder) weinig tot geen belangstelling voor de prestaties van hun kinderen. Er valt hier nog heel veel te veranderen.

Om de resultaten te verbeteren hebben we gezocht naar een manier om de kinderen meer onderwijs te geven. We hebben een tijdelijke kracht gevonden die bereidt is om op 2 middagen per week – na schooltijd – aan een aantal kinderen die hiervoor in aanmerking komen bijles te geven in wiskunde. De eerste zitting was op onze vertrekdag maar we zijn natuurlijk gaan kijken in de huiswerkklas. De wiskunde-bijles had op dat moment 10 van onze kinderen zodat we er per week toch ongeveer 20 bijles kunnen geven. Met de volgende schoolrapporten (a.s. eind september) kunnen we misschien een eerste resultaat zien, maar het doel is om de eindejaar-repetities beter te kunnen maken.  

Het vakantie project

In de schoolvakanties lopen de meeste kinderen doelloos door de village. Thuis zijn er geen mogelijkheden om iets te doen en ook door de verveling wordt het gedrag van de kinderen er dan niet beter op.                 We zien de problematiek en zijn begonnen met het opzetten van een vakantie-project.                                    We hebben een jongeman gevonden in de village (Damian), die zichzelf echt omhoog heeft gewerkt en momenteel sportlessen geeft aan een school. Na een gesprek met Damian heeft hij een aantal vrijwilligers gevonden die hem en ons konden helpen met het organiseren van het vakantie-project. De bedoeling is dat we een aantal kinderen kunnen verzamelen voor een ontbijt en ze daarna bezig houden met sport en spel, verhalen vertellen aan de kleintjes, tekeningen maken, enz.  We willen proberen om zo ook met de highschool-kinderen in gesprek te komen over hun vakkenkeuze, hun doel na de schooltijd, misschien een beroepskeuze. Ook hun droom: wat wil je hierna worden ? We kunnen proberen om ze op een informele manier meer realiteitszin bij te brengen voor hun eigen toekomst. Het project wordt iedere dag om ca. 13.00 uur afgesloten met een lunch.                                                                                                                              Children’s Foodure heeft een aantal sportattributen voor Damian aangeschaft en we sponsoren ook het eten. We konden gebruik maken van een ruimte in een kerk; ook de keuken konden we gebruiken en er waren een aantal vrouwen die voor de kinderen kookten.  Buiten was ruimte genoeg om te spelen. Natuurlijk ging de opstart met allerlei problemen gepaard: hoe bereik je de kinderen, hoe motiveer je ze, enz. Maar ook hoe houdt je de staf gemotiveerd. Gemiddeld kwamen er toch wel 100 kinderen en we hebben het twee vakantieweken kunnen doen.                                                                                                                                             We zijn best wel tevreden met het eerste resultaat en we hebben kunnen zien wat fout ging of beter kan.   Na afloop hebben we met Damian en Pearl besproken dat we in de komende schoolvakantie (a.s. eind september) gaan proberen om het project te herhalen en te verbeteren. Een uitdaging.

Op de foto een aantal kinderen aan het begin van de ochtend.

 

 

Kinderkleding:

We hebben zelf zoveel mogelijk kleding meegenomen en uitgedeeld. Nu lag de nadruk op winterkleertjes voor de kinderen. De moeders en de kinderen zijn er erg blij mee.                         

Veel dank aan alle gevers !!

Toch weer bijna 4  kantjes. Het is steeds weer een uitdaging om er geen heel boekwerk van te maken.                                                                                                                                                                      We hopen dat u met plezier en belangstelling dit verslag leest. Natuurlijk houden we u op de hoogte van de verdere ontwikkelingen.

Mocht u intussen vragen hebben over het project: aarzel niet om ons te vragen, te emaillen of te bellen. Wij informeren u graag.

Vriendelijke groeten,

Namens de Stichting Children’s Foodure,                                                                                                                    Henk en Leny Schaap